Van grens naar verbinding
Door de eeuwen heen kwam je ‘m overal tegen: het herkenbare slaghek dat het hart van ons stadswapen vormt, en nu nog zie je ‘m terug. Als tattoo op de armen van FC Twente supporters. Op de toga van onze trouwambtenaren. Dat slaghek is hét icoon geworden van onze stad.
De ‘eindscheiding’
Stadsrechten en een stadszegel hebben we al sinds 1325. Maar ‘ons’ rode slaghek zelf duikt pas op in 1666, als onderdeel van een vernieuwd stadszegel. Interessant is de betekenis die het meekreeg. De magistraat wilde er als rechterlijke macht met nadruk op wijzen dat Enschede de ‘eindscheiding’ was tussen Overijssel en Münster. Zo werd in 1819 het slaghek ook onderdeel van het stadswapen zoals we dat nu kennen, inclusief de twee leeuwen en het kroontje.
De uitnodiging
Inmiddels is het rode slaghek in allerlei uitvoeringen te vinden, maar wel altijd zo ‘simpel’ vormgegeven. Drie dwarsbalken met daaroverheen schuin gekruiste balken. Die constante eenvoud maakt dat we ‘m als icoon zijn gaan dragen. De betekenis heeft ondertussen verdieping gekregen. Waar het voorheen dé grens aangaf voor onszelf en anderen, interpreteren we het nu meer als een grens die je graag opzoekt. En als stad zoekt Enschede nu ook meer dan ooit de verbinding, over allerlei grenzen heen. We sluiten ons niet af, maar markeren waar verbinding begint. We zijn juist uitnodigend van aard. Om anderen te laten ontdekken wat er binnen onze stadsgrenzen leeft. Om onszelf uit te dagen de grens op te zoeken van wat we in ons hebben.
Het slaghek is van ons allemaal.